Losowy cytat:

Lost Sky - Prolog


08.07.2018

 Może to głupie, ale siedzę teraz nad pustym zeszytem, który mam zamiar wypełnić słowami opisującymi moją historię. Czuję się jak jakaś nastolatka prowadząca pamiętnik, ale mimo to zapiszę wszystko dokładnie. Dlaczego? Pewna bardzo ważna dla mnie osoba powiedziała, że lubi dokładnie opisywać ważne wspomnienia w swoim dzienniku, bo kiedy to robi jest pewna, że zawsze może do nich wrócić. Nawet jeśli z pamięci znikną szczegóły, to wszystko jest na papierze. Wtedy czuje się spokojna i nie ma poczucia, jakby życie prześlizgiwało jej się przez palce baz najmniejszej kontroli, jakby każdego dnia ten poprzedni odchodził w niepamięć-stracony. Ta historia jest dla mnie bardzo ważna, więc postanowiłem jak najszybciej ją zapisać, by przedstawić szczegóły, które mi jeszcze nie uciekły. Od czego by tu zacząć? Chyba najlepiej od początku...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Inna od Wszystkich - Rozdział 4

Tak jak myślałam badania wzroku nic nie wykazały. Dni w szpitalu mijały. Nie wstawałam prawie z łóżka i tylko czytałam książki przyniesione przez mamę. Ich treść zawsze musiała być "naukowa". Podręczniki, książki opisujące historię Polski, ale czasem też innych krajów, biografie i inne tego rodzaju rzeczy. Czytałam je i nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że przeczytaną treść od razu zapamiętywałam. Z czasem zaczęłam chodzić na rehabilitację i powoli wracałam do sprawności fizycznej. Myślałam, że mój wzrok z czasem wróci do normalności, ale były to marne nadzieje. Chyba będę musiała z tym żyć. Oprócz świetnej pamięci i dziwnych kolorów zauważyłam u siebie jeszcze kilka dziwnych rzeczy. Naukowcy udowodnili że nie da się robić kilku rzeczy na raz skupiając się przy tym w stu procentach. Im więcej rzeczy robimy tym bardziej dzielimy naszą uwagę. Na przykład jeśli robisz dwie czynności na raz to na jednej skupiasz uwagę tylko w pięćdziesięciu procentach. Za mną jest i
Czytaj więcej

Inna od Wszystkich - Rozdział 7

*Natalka pov* Ranek minął mi na zastanawianiu się, co czeka na mnie w szkole. Przede wszystkim przewiduję, że zostanę oblana wodą, więc spakowałam do torby dwa dodatkowe zestawy ubrań. Włożyłam moje czarne conversy i miałam już wychodzić, kiedy moją uwagę zwróciło odbicie w lustrze wiszącym przy drzwiach wyjściowych. Coś było nie tak... Oczy. Zapomniałam o założeniu soczewek. Pobiegłam na górę i włożyłam szkła kontaktowe. Rozejrzałam się po pokoju. Mam chyba wszystko. Wyszłam z domu. Po drodze do szkoły moje uszy wypełniał szum wiatru i odgłosy przejeżdżających samochodów. Świat wydaje się rano jeszcze bardziej żywy niż zwykle. Kolory wokół mnie zachwycały. Szłam chodnikiem, a obok mnie przechodzili inni ludzie, jednak ja byłam inna od nich. Oni słyszeli, ale nie słuchali. Oni patrzyli, ale nie widzieli. Oni są zamknięci w swoich światach i jeśli nie muszą to nie przywiązują do czegoś większej uwagi. Dotarłam pod budynek szkoły i przyjrzałam mu się niechętnie. Z jakiegoś powodu, mim
Czytaj więcej

Lost Sky - Rozdział 4

Minął tydzień od wypadku. Przez ten czas zdążyłem uświadomić sobie, że tak naprawdę nie miałem przyjaciół. Wszyscy byli fałszywi. Spotykali się ze mną, bo mieli z tego korzyści i pewność, że nie wyładuję na nich gniewu. Zdałem też sobie sprawę z tego, jak bardzo brakuje mi rodziców. Od zawsze kiedy pamiętam większość czasu spędzali w pracy. Dzięki temu, a raczej przez to, jesteśmy bogaci. Jednak teraz co mi po bogactwie? Wolałbym żeby rodzice byli tu ze mną, ale nie przyszli mnie odwiedzić. Po wypadku według innych stałem się cichy i nie chciałem nic jeść, ale prawda jest taka, że w mojej głowie szalały myśli. Zastanawiałem się nad moim życiem, nad sprawami, na które normalnie nie poświęcałbym czasu. Kuba, chłopak, który leży ze mną na sali, próbował kilka razy ze mną porozmawiać, ale daremnie. Byłem zbyt bardzo pochłonięty myśleniem, którym - jak się okazało- nie grzeszyłem wcześniej. Siedziałem właśnie na moim szpitalnym łóżku i wpatrywałem w okno (dokładnie w szybę, bo więcej o
Czytaj więcej